VI. Do the D.A.N.C.E. 1, 2, 3, 4 Fight! Stick to the B.E.A.T. Get ready to ignite.

Dzień w dzień z racji tego, że Blanka jest aktorką nie ma jej całe dnie, więc musiałam sobie wynaleźć jakieś zadania do wykonania. To posprzątam, to coś ugotuję, czy upiekę. Wyjdę na plażę, posiedzę przed telewizorem, komputerem, czy poczytam książkę lub posłucham muzyki. Także staram się robić różne rzeczy żeby urozmaicić sobie dzień. Dzisiaj już sprzątnęłam i zrobiłam obiad, więc planuję sobie potańczyć. Dawno tego nie robiłam. No ale muszę znowu zacząć, w końcu od października zacznę studiować na NYADA, a tam leniów i źle tańczących nie będą długo trzymać. Jak już kiedyś wspominałam cieszę się, że ciotka mieszka w tak, można powiedzieć, bezludnym miejscu. Będę mogła spokojnie wyjść na dwór i poćwiczyć sobie stare układy, a także nauczę się dwóch nowych, które tańczy się na NYADA. Nie są zbyt proste, ale też nie są aż tak skomplikowane. Wyszłam na dwór, wcześniej wystawiłam sobie na balkon kolumny i wieżę, a pilot wzięłam ze sobą. Włączyłam muzykę i zaczęłam sobie tańczyć. Taniec to moja ukochana odskocznia od rzeczywistości. W nim się zatracam i nigdy nie wiem, co się dzieje wokół. Wymęczona usiadłam na hamaku i wyłączyłam muzykę. Chwilę później wróciłam do domu i schowałam wieżę z kolumnami do środka. Było już po 6 po południu. Wzięłam portfel, zamknęłam dom i poszłam spacerkiem w stronę hotelu, bo był niedaleko niego sklep. Szłam powoli. W sumie nigdy się nie śpieszę, jeżeli nie muszę. Spokojnym krokiem doszłam do sklepu i weszłam do środka.

- Dobry wieczór. – powiedziałam do Doris, sklepowej.

- Cześć Lara. – odpowiedziała, na co ja się uśmiechnęłam.  – Co Ci podać kochana?

- Poproszę dwie kostki masła, dwa chleby, pięć plasterków tej szynki - wskazałam palcem - twarożek, pięć jogurtów naturalnych, czekoladę z orzechami, a drugą z nadzieniem truskawkowym, dwie wody niegazowane, paprykę, a i jeszcze dżem żurawinowy. To chyba wszystko. Jak mi się coś przypomni to przyjdę znowu. Chociaż może jeszcze czekoladowego loda. – zaśmiałam się. – Przecież jest tak gorąco, ze mogę sobie zjeść.

- Dokładnie Lara. – uśmiechnęła się Doris. – Dobrze kochanie, to razem będzie 35$.

- Proszę bardzo. – wręczyłam jej banknot 50$, po czym Doris wydała mi resztę.

- Miłego dnia Lara.

- Właśnie miałam się pytać, co u Viktorii?

- Pojechała na ten obóz, tak jak jej powiedziałaś.

- Naprawdę? To świetnie. Przecież potem by żałowała. Jestem tego pewna.

- Zapewne.

- Widać, że kocha śpiewanie, więc niech to robi.

- Dokładnie, ona po prostu to kocha. Dobrze, że jej powiedziałaś tych kilka słów. Dzięki Tobie w sumie tam pojechała.

- Oj tam. – zaśmiałam się. – Nie ma za co.

- Jest, jest.

- Dobra, ja lecę. Do widzenia. – powiedziałam odwracając się w jej stronę i uśmiechając się.

- Do widzenia Lara. – powiedziała Doris.

Wychodziłam ze sklepu z uśmiechem na twarzy, byłam szczęśliwa, że Tori pojechała na ten obóz. Doszłam do drzwi i o mały włos nie zderzyłam się z jakimś chłopakiem. Stanęłam i powiedziałam ze śmiechem:

- Wybacz. Nie patrzyłam na drogę, byłam zajęta myśleniem.

- Nic się nie stało. – odparł chłopak posyłając uroczy uśmiech, na co się zaśmiałam.

- W takim razie, proszę Cię wjedź.

- Nie no, panie przodem. Proszę.

- Ok, dziękuję. – posłałam mu uśmiech i wyszłam.

Odwróciłam się jeszcze i zobaczyłam, że ten chłopak dalej na mnie patrzy, więc pomachałam mu, na co on mi odmachał. Poszłam dalej i wolnym krokiem wracałam do domu. Tuż pod domem zadzwonił do mnie telefon.

- Lara gdzie jesteś? – usłyszałam w słuchawce głos Blanki.

- Przy domu. A co?

- To dobrze, bo czekam na Ciebie.

- Ok. – rozłączyłam się i weszłam do domu.

Wchodząc do kuchni odłożyłam zakupy i poszłam do sypialni Blanki. Weszłam do środka, gdzie Blanka się pakowała.

- Wyjeżdżasz gdzieś? – zapytałam zdziwiona.

- Tak, będziemy nagrywać w Nowym Jorku. Jadę tam na około 3 tygodnie.  Poradzisz sobie?

- Jasne. O mnie się nie martw. – uśmiechnęłam się.

- To super. Masz tu swoją kartę bankową. Masz z niej dostęp do mojego konta. Ok?

- Serio mówisz?

- Tak. Prawo jazdy masz?

- No mam, ale dawno nie jeździłam.

- To musisz zacząć, bo samochód Ci zostawiam.

- Aha, ok.

- Dobra. To tyle.

Usłyszałyśmy klakson samochodu.

- To po mnie. – powiedziała Blanka. – Pa kochanie. Przepraszam Cię, ale taki mój zawód. Kocham Cię pamiętaj, no i dzwoń! Ja też będę. – przytuliła mnie i pocałowała w czoło, po czym wyszła z domu.

- Pa. – krzyknęłam jeszcze.

 No i zostałam sama. I co ja będę robiła? No nie wiem.. Będę musiała wynaleźć sobie jakieś zajęcia. Kurde. Często bywałam sama, ale teraz już się przyzwyczaiłam do tego, że mieszkam z Blanką i ktoś zawsze jest w domu. Chociaż z drugiej strony, to tylko trzy tygodnie. Wytrzymam. Muszę. Nie ma innej opcji. Poszłam na górę do pokoju, weszłam na chwilę na Internet, po czym wzięłam książkę i zaczęłam czytać. Spojrzałam na zegarek w telefonie, dochodziła już jedenasta w nocy. Poszłam więc na dół pozamykać dom i wróciłam do pokoju. Wzięłam szybki prysznic i poszłam spać. 

__________________________________________________________________

Czytasz - komentuj!

Krótki. Tak wiem. Dlatego też dodałam go szybko, tuż po poprzednim ;) Mam nadzieję, że się spodoba. ;)